ဇူလုိင္မ်က္ရည္ ၊ တန္ေဆာင္ ဇာတိ
(၁)
မုိးကစုိစုိ ၊ က်ီးအုပ္ၿပိဳ၍
ထုိမွဤမွ ၊ တုိ႔လမ္းမတြင္
ပ်ံၾကဝဲၾက ၊ ငရဲထသုိ႔
အုံၾကြျမည္အာ ၊ မသာယာကုိ
ငါၾကားခဲ့၏ ၊ မွတ္မိ၏။
ထုိေန႔၌ပင္ ၊ ထုိခ်ိန္ထင္၏
သခင္ေအာင္ဆန္း ၊ ျပည္သူ႔ပန္းသည္
ပြင့္လန္းခါစ ၊ ေၾကြလုိက္ရ၏
ေျမခသတင္း ၊ မုိးႀကိဳးခြင္းသုိ႔
အိမ္တြင္းအိမ္ျပင္ ၊ တုိ႔လမ္းခြင္၌
မခ်င့္မရဲ ၊ ဝမ္းနဲခံခက္
မ်က္စိမ်က္ႏွာ ၊ ညွိဳးၾကရွာသည္
ရြာဦးပုိင္းမွ ၊ သခ်ိဳင္းထိ။ ။ (ေဇာ္ဂ်ီ)
ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ အမိျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ဴလုိင္မုိးဟာ အညိဳးနဲ႔ ရြာေနမလားပါ။ ဂ်ဴလုိင္မုိးစက္ေတြနဲ႔ အျပိဳင္ ႏွလုံးသားမွာ ျမစ္ဖ်ားခံၿပီး ပါးျပင္ကတဆင့္ သြယ္က်လာတဲ့ မ်က္ေရမုိးစက္ေတြဆုိတာ လဲ ဧရာဝတီ၊ သံလြင္၊ ခ်င္းတြင္းတုိ႔နဲ႔အျပိဳင္ စီးဆင္းေနမွာပါ။
ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း အမိေတြရဲ့ပါးျပင္၊ ဖခင္ေတြရဲ့မ်က္ဝန္း၊ ညီအကုိေမာင္ ႏွမေတြရဲ့ ႏွလုံးသားက ေန နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း စီသြယ္းက်ခဲ့ေလတဲ့ မ်က္ေရမုိးေပါက္ေတြလည္း အညိဳးႀကီးစြာနဲ႔ရြာသြန္းေလတဲ့ ဂ်ဴလုိင္မုိးစက္ အေရအတြက္ထက္ နည္းလွမယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဖြဲရုံမက သဲလွတဲ့မုိးညမ်ားမွာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူတုိ႔အတြက္ သြန္းျဖာက်ရတဲ့ ဘယ္ေသာ အခါမွာမွ မျပယ္ပ်က္ႏုိင္ေလမည့္ ေသြးရည္လႊမ္းရွက္ မ်က္ရည္မုိးစက္ေတြဟာလည္း ခ်င္း တြင္းကုိျဖတ္၊ သံလြင္ကုိေက်ာ္၊ ဧရာအေပၚဖုံးလႊမ္းၿပီး အမိျမန္ျပည္တစ္လႊား ရစ္ႏႊယ္စီးဆင္း ေနေတာ့မွာပါ။ လြမ္းတမ္းတရတဲ့ ညေတြၾကားက စူးနစ္ေၾကကြဲစြာေပၚေပါက္လာတတ္တဲ့ တက္ေခါက္သံေတြ၊ နာက်င္နက္ရွိဳင္းစြာ အံႀကိတ္ငုိရႈိက္ေနသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးရွိေနမွာ မလြဲ ပါဘူး။
ဒီဂ်ဴလုိင္ေပါ့ ႔ ႔ အေမက သူခ်စ္တဲ့သားသမီးေတြကုိ တခဲ့ရတဲ့ည၊ သားသမီးေတြက အေဖကုိ ေမွ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ည၊ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမရင္းေတြက မိသားစုထဲက ခြဲခြါသြားတဲ့ တစ္အူတုံဆင္း ညီ အကုိေမာင္ရင္းႏွမေတြကုိ ေမွ်ာ္လြမ္းတမ္းတ ေၾက ကြဲရတဲ့ည၊ အမုန္းျမဴတိမ္ကင္းေပမယ့္ တစ္နယ္ရြာစီ ခြဲခြါခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ့ေကြကြင္းည၊ နင္းေခြၽလုိ႔ ေၾကြခဲ့ရရွာေလတဲ့ ဖူးငုံစ ပန္းေပါင္းစုံတုိ႔ရဲ့ နာက်င္ေၾကကြဲဖြယ္ ဘဝဇာတ္လမ္းေတြကုိလည္း ဒီဂ်ဴလုိင္ရဲ့မွတ္တမ္းထဲမွာ ေရးထုိးလုိ႔ထားခဲ့ေပါ့။
၁၉၄၇ ေျပာင္းၾကြ တမလြန္၊ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္လုိ႔ ဘဝင္ညိွဳး၊ ဇူလုိင္ တစ္ဆယ့္ကုိး တဲ့၊ ဒီဂ်ဴလုိင္ မွာပဲ အမိေျမဟာ သားေကာင္းတစ္ေယာက္ကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတယ္၊ ငုိေၾကြးရွိဳက္ငင္ ၾကမၼာဝင္ဖုိ႔ စခဲ့တယ္၊ ဝမ္းနည္းခံခက္ မ်က္ရည္စက္တုိ႔ ေျမအျပင္မွာ ေၾကြစဥ္ခဲ့ရတယ္၊ သည္းခုိက္ဘဝင္ ေျဖမရႊင္ပဲ ပင္ပမ္းတမ္းတ ႏြမ္းလ်ဖုိ႔ အလြမ္္းညကုိ စခဲ့တယ္၊ အမုိက္ ေမွာင္ဖုံး ပ်က္ပ်က္ျပဳန္းဖုိ႔ တုံးရုံးျပတ္ေၾကြ အာဇာနည္ေတြေသခဲ့တယ္။ မေမ့ႏုိင္တဲ့ဂ်ဴလုိင္၊ မေမ့သင့္တဲ့ဂ်ဴလုိင္၊ ဟုတ္ တယ္၊ ဆဲဗင္း ဂ်ဴလုိင္ မေမ့ႏုိင္၊ ဂ်ဴလုိင္ဆယ့္ကုိး မ်က္ရည္မုိး၊ ဒုိ႔ႏုိင္ငံရဲ့သမုိင္းမွာ ထာဝရေမာ္ ကြန္းထုိးရမည့္လ၊ ဒီလ ဂ်ဴလုိင္ရယ္ေပါ့။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ က်ေနာ္ဆုိတဲ့လူသားသတၱဝါတစ္ေယာက္ လူ႔ျပည္ကုိ မေရာက္ခဲ့ေသးပါဘူး၊ ဒါ ေပမယ့္ မေမြးခင္ကကုိပဲ က်ေနာ္႔မွာ ေၾကြးရွင္ကရွိေနခဲ့ပါၿပီ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္အေပၚမွာ ေၾကြးတစ္ခုဟာ အရံသင့္ ထင္က်န္ေနႏွင့္ခဲ့ပါၿပီ၊ တုိင္းတစ္ပါးသားလက္ေအာက္မွာ ကြၽန္ သေဘာက္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မေမြးဖြားရေလေအာင္ အသက္ေပးၿပီး လြတ္ လပ္ေရးႀကိဳး ပမ္းခဲ့သူေတြအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ တုန္႔ျပန္ေပးဆပ္ရမည့္ အေၾကြးဟာ တင္ရွိလုိ႔ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေၾကြးက ေတာ့ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္ အမိဗမာျပည္မွာေန အမိေရ ကုိေသာက္ အမိေျမမွာလူလား ေျမာက္ရတဲ့ က်ေနာ္လုိ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ မလြဲ မေသြေပးကုိ ေပးဆပ္ရမည့္ေၾကြးပါ၊ သူေတာင္းလုိ႔ကုိယ္ ေပးရတဲ့သေဘာမဟုတ္ပဲ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားစိတ္နဲ႔ေပးခဲ့တဲ့သူေတြအတြက္ အသိဥာဏ္ရင္းတဲ့ႏွစ္လုံးသားနဲ႔ ေပးဆပ္ရမည့္ ဝတၱရား မဆန္တဲ့ တုန္႔လွည့္ေမတၱာ ေစတနာေၾကြးေတြပါ။
(၂)
က်ေနာ္ငယ္စဥ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းေတြကုိ စာေပမ်ားကတဆင့္ဖတ္မွတ္ရလုိ႔ အၾကည္ညိဳ ပုိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ငယ္စဥ္က အာဇာနည္ေန႔နီးတုိင္း ျမန္မာ့အသံ ေရဒီယုိကေန ၾကားရတတ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့အသံကုိလဲ နားထဲ မွာ စြဲထင္ေနမိပါတယ္၊ ထိမိတဲ့အသုံးအႏႈန္း၊ ရွင္း လင္းျပတ္သားတဲ့ အဆုိအမိန္႔၊ ရုိးသားတဲ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့စကားသံေတြ ဟာ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ထာ ဝရနာခံမွတ္သား လုိက္နာက်င့္သုံးေနရမည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြသာျဖစ္တယ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ့ စကားမိန္႔ခြန္းေတြကုိ အာဇာနည္ေန႔နီးကပ္မွ မဟုတ္ပဲ အခါအခြင့္သင့္တုိင္း က်ေနာ္တုိ႔လုိ လူငယ္မ်ားနားမွာ ၾကားေနသင့္ေအာင္ ဖန္တီးေပးသင့္တယ္ ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လုိ ရုိးသားႀကိဳးစား ကုိ္ယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံသူေတြရဲ့ သေဘာထားေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ အတြက္ စံနမူနာေကာင္းေတြျဖစ္ေနသင့္တယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ ကံဆုိးလွစြာ က်ေနာ္တုိ႔မွာက အတၱႀကီးသူေတြ၊ ကုိယ္က်ိဳးရွာအေခ်ာင္သမားေတြ၊ အာဏာရူးေတြ၊ လူ ရမ္းကားေတြ၊ အလုပ္နည္းနည္း အေျပာမ်ားမ်ား၊ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စား မတရားႀကီးပြားေနတဲ့ သူယုတ္မာေတြရဲ့ ျမင္မေကာင္းတဲ့ အသြင္အျပင္ေတြကုိသာ မုန္းတီးနာ က်ည္းစြာ ေတြ႔ျမင္ခြင့္ရေနတယ္၊ မၾကည့္ခ်င္လုိ႔ မရ၊ ၾကည့္ျပန္ ေတာ့ မလွ၊ သုညေတြလုိ လူ ေတြရဲ့ အပုိင္းအစေတြက က်ေနာ္တုိ႔ျပည္မွာ ေခြးေလွးပ်ားေတာအႏွံ႔လုိ႔ ဆုိရေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလြန္းလွတယ္။
ဒီလူေတြကုိပဲ နမူနာယူစရာအလားေတြ႔ေနရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ေကာ ကုိယ့္ရဲ့အနာဂတ္ အတြက္ ဘာကုိစံျပဳ၊ ဘာ ကုိ တုလုိ႔ ဘာအမႈေတြကုိ ျပဳလုပ္ၾကရမွာလဲ၊ ပညာေရးက ကေမာက္ကမ၊ စီးပြားေရးက ဘရုတ္သုတ္ခ၊ က်န္းမာေရးက အဆုိးဆုံးအေျချပ၊ႏုိင္ငံေရးမွာ အယုတ္တမေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကေလတဲ့ ဒီေခတ္မွာ လူျဖစ္ခြင့္ႀကဳံရတဲ့ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိပဲ က်ိန္ ဆဲရမွာပါလား။ ပုိးထုိးေလာက္ကုိက္ အမႈိက္သရုိက္္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ကပ္ၿငိေနတဲ့ လြတ္လပ္ေရး အသီး အပြင့္ကုိ အမႈိက္ကုိရွင္း ေလာက္ေကာင္ေတြကင္းသြားေအာင္ မသုတ္သင္ႏႈိင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ညံ့ဖ်င္းမႈကုိပဲ အျပစ္ တင္ရမွာပါလား။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့အရာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဖုိ႔ ပါဝင္အားမထုတ္ပဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေပးလာလိမ့္ ႏုိး ေမွ်ာ္လင့္ကုိးနဲ႔ ေရွးရုိးသူရဲေကာင္း ေမွ်ာ္ဝါဒကုိပဲ လက္ကုိင္စြဲၿပီး ပ်င္းေၾကာဆြဲ ဖ်င္းေၾကာဆြဲကာ ေနေနၾကဦးမွာလား။
က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ကုိယ့္တုိင္းကုိယ့္ျပည္ကုိ ခ်စ္ၾကတယ္၊ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ခ်စ္ၾကတာလဲ၊ ကုိယ့္ ျပည္သူျပည္သားေတြ ဆင္းရဲဒုကၡေတြနဲ႔ ေတြ႔ႀကဳံေနရတာကုိ ေအာ္သနားစရာပဲဆုိၿပီး စုတ္ သတ္ေနရုံေလာက္ပဲ ခ်စ္ၾကတာပါလား၊ ေနာက္ၿပီးဘယ္ႏုိင္ငံကေတာ့ ဘယ္လုိတုိးတက္ေန တယ္၊ တုိ႔ႏုိင္ငံကေတာ့ ဘယ္လုိပဲဆုိၿပီး သူတစ္ပါး တုိးတက္မႈေတြ ကုိ အားက်၊ ကုိယ့္တုိင္း ျပည္ရဲ့ ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္မႈကုိ ေဝဖန္အျပစ္တင္ျပရုံနဲ႔ေကာ လုံေလာက္ပါ့မလား၊ ဒီ ေလာက္ဆုိရုံမွ်နဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ဆုိတာ ဘာမွတန္ဖုိးရွိလွမယ္ မဟုတ္ ေပဘူး။ ဒီေလာက္နဲ႔ ေကာ က်ေနာ္တုိ႔တာဝန္ေက်ၿပီလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါ့မလား၊ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ျပန္လည္ေမးရမည့္ေမးခြန္းေတြ မ်ားလွပါတယ္။
Politic နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အသုံးႏႈန္းတစ္ခုရွိပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ Free rider ဆုိတဲ့ စကားတစ္ ခြန္းပါ၊ အဓိပၸါယ္က အက်ိဳးအျမတ္ထြက္ေပၚလာတဲ့အခါမွာ အဲဒီအက်ိဳးအျမတ္ကုိ အတူတကြ မွ်ေဝခံစားၿပီး အဲဒီအက်ိဳးအျမတ္ကုိ ရရွိေအာင္အားထုတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ ပါဝင္အား ထုတ္မႈမရွိဘဲေနတဲ့သူမ်ိဳးကုိ သုံးတဲ့အသုံးအႏႈန္းပါ၊ အေခ်ာင္စီးသူ တစ္နည္းေျပာရရင္ အေခ်ာင္သမားလုိ႔ဆုိလုိတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အေခ်ာင္သမားေတြျဖစ္ေနပါသလား၊ ကုိယ့္ တုိင္းကုိယ့္ျပည္ ဆင္းရဲမြဲေတဒဏ္ကလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔၊အာဏာရွင္ေတြႀကီးစုိးမႈေအာက္က လြတ္ ေျမာက္ဖုိ႔ ဘဝေတြပ်က္ အသက္ေသြးေခြၽးေတြေပးၿပီး သူမ်ားေတြအားထုတ္လုပ္ကုိင္ေနတာ ကုိ ကုိယ္နဲ႔ဘာမွမဆုိင္သလုိ ေဘးထုိင္လက္ပုိက္ၾကည့္ေနသင့္ပါသလား စဥ္းစားၾကရမွာပါ။
ဆီးဘန္နီဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့
သိဃၤတန္ေဆာင္ ဘုန္းေတာ္ေမွာင္၍
ကုန္းေဘာင္ဆီမီး မထိန္ညီးသား
ထီးသုဥ္း နန္းသုဥ္း ၿမိဳ႔သုဥ္း သုည
သုဥ္း သုံးဝျဖင့္ သုဥ္းရျပန္လစ္
သုဥ္ညေခတ္ဝယ္
ျဖစ္လာရေလ တုိ႔တေတြသည္
ေသေသာ္မတည္ ေၾသာ္ ေကာင္း၏ လုိ႔ ကြၽန္ေခတ္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့ သူ႔ျဖစ္အင္ကုိ နာက်င္စြာ စာဖြဲ႔သီခဲ့ပါတယ္။
ထီမသုဥ္း နန္းမသုဥ္းေပမယ့္ အမ်ိဳးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ေတြ တုန္းသြားေအာင္ဖန္တီးသူေတြ မင္း မူေနတဲ့ ဒီလုိေခတ္ပ်က္ မ်ိဳးကုိေတာ့ ဘယ္လုိမ်ား ဖြဲ႔သီပါ့မလဲလုိ႔ ေလွ်ာက္ထားၾကည့္ခ်င္ပါဘိ ေတာ့တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔လုိသူရဲေကာင္းေတြက သူတစ္ပါးကြၽန္အျဖစ္ကလြတ္ေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔လုိေခါင္းေဆာင္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တာနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ ကုိယ့္လူ မ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းစုိးမုိးအႏုိင္ယူမႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေအာက္နိမ့္တဲ့ဘဝမ်ိဳးနဲ႔ မေနႏုိင္၊ မေနလုိတဲ့ သူမ်ား က ခုမ်ားမွာေတာ့ ကုိယ့္ျပည္ကုိယ့္ရြာကုိစြန္႔ခြါ ကုိယ့္သိကၡာကုိ ခဝါခ်ၿပီး ကိုယ့္ျပည္ကုိယ္ခြါ တုိင္းတပါးမွာ အေျခအေနအရ ေနထုိင္ၾကရတယ္။ အိမ္နီးနားက တုိင္းတပါးမွာ ကုိယ့္တုိင္း သား ျပည္သူေတြ ကြၽန္ရဲ့ကြၽန္ျဖစ္ေနၾကရတယ္၊ ဒါေတြကုိပဲ မ်ိဳးခ်စ္စိ္တ္ဓာတ္ရွင္သန္ ထက္ ျမက္ေရးအတြက္ ဦးေဆာင္လုပ္ကုိင္ေနၾကပါတယ္လုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီ မသိဆုိးရြား အမိုိက္ လူသားေတြအတြက္ ထုိက္တန္တဲ့ေဝဖန္စရာစကားလုံး ရွာလုိ႔ရႏုိင္မယ္ မဟုတ္ေပဘူးေပါ့။
သိဃၤတန္ေဆာင္ စစ္ဘုန္းေတာ္ေရာင္ မေမွာင္ေပမယ့္ တုိင္းတစ္ပါးႏုိင္ငံေတြမွာ ကြၽန္ျဖစ္ယုံ မက ဘဝႏြံပါနစ္ၾကရွာတဲ့ ႏွမငယ္အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္ေတြရဲ့ဘဝကုိၾကားရတုိင္း ယူက်ဳံး မရျဖစ္ရတယ္၊ နာက်င္ေဒါသလည္းျဖစ္ရတယ္၊ ကုိယ့္တုိင္းသားျပည္သူေတြအေပၚ တုိင္းတစ္ ပါးသားေတြရဲ့ အႏုိင္က်င့္ၾက၊ အျမတ္ထုတ္ၾကတာကုိၾကားရတုိင္း ခံျပင္း စိတ္ျဖစ္ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ခုလုိကုိယ့္ျပည္သူျပည္သားေတြ ေအာက္က်ေနာက္က် လူလုံးမလွျဖစ္ၾကရတာ လဲ။ ဒီလုိအျဖစ္ ဆုိးေတြရဲ့ လက္သည္တရားခံက ဘယ္သူေတြလဲ၊ ဒါအတြက္အေျဖကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ကုိ လက္နက္အားကုိး စုိးမုိးဗုိလ္က်ခဲ့တဲ့ အဆက္ဆက္ ေသာ စစ္ဗုိလ္ဆုိးေတြပဲျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ျပႆနာရဲ့ အရင္းအျမစ္ကုိ မႏႈတ္ မရွင္း ႏုိင္ေသးသမွ် ဘယ္ေတာ့မွ ကြၽန္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတစ္ပါး ကြၽန္ ကေန ကုိယ့္ေသြးသား အခ်င္းခ်င္းရဲ့ စစ္သားကြၽန္ျဖစ္သြားရတာပဲ ကြာမယ္။ ဘဝေတြေကာင္း ဖုိ႔ေတာ့ လမ္း ဘယ္မျမင္ႏုိင္တယ္ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔အဖုိးအဖြား၊ အေဖအေမေတြက အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ နယ္ခ်ဲ႔လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ရုန္းထြက္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေျမးသားေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ေရာ ဘာ ေၾကာင့္ စစ္ကြၽန္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မရုန္းထြက္ႏုိင္ပဲရွိရမွာလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔စိတ္ဓာတ္ ေတြကုိ ပုိမုိတုိးျမွင့္ဖုိ႔ အမွန္ကုိပဲလုိေနၿပီျဖစ္တယ္။ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြနဲ႔အတူ ေပးဆပ္သင့္ တဲ့ အရာေတြကုိ ေပးဆပ္ဖုိ႔လည္း လုိေပလိမ့္ဦးမယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔အသီးသီးေတြရဲ့ ဘဝ ေတြလည္းပဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီအတြက္ တစ္ခါတရံမွာ လူပင္ေသေသာ္ျငား ထာဝရရွင္သန္ေန တဲ့ ဘဝပုိင္ရွင္ေတြ ဆုိတာလည္းေပၚလာတတ္ေလ့ရွိတယ္။
ဒီလုိမွ မဟုတ္လ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ဟုိလူကဟုိစကားေလးေျပာလုိက္၊ ဒီလူကဒီစကား ေလးဝင္ေျပာလုိက္နဲ႔ အဲဒီစကားေလးေတြကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုအေန နဲ႔ေက်နပ္ေနၾကရတဲ့ အေနမ်ိဳးနဲ႔ ထာဝရေနထုိင္သြားရလိမ့္မယ္၊၊ က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ အားထုတ္လုပ္ကုိင္ပါမွ ရလာ ႏုိင္မည္လုိ႔ ႏႈတ္က တဖြဖြရြတ္ဆုိေနၾကေပမယ့္ အနစ္နာခံ ပါဝင္ လုပ္ကုိင္သူဆုိတာက အေရ အတြက္အားျဖင့္ အလြန္႔အလြန္ နည္းပါးေနပါေသးတယ္၊၊
က်ေနာ္တုိ႔အေဖအေမ အဖုိးအဖြားေတြက သူတုိ႔လုိအင္ဆႏၵျပည့္ေအာင္ျဖည့္ဖုိ႔ သူတုိ႔အသက္ ေသြးေခြၽးေတြကုိ စေတးေပးဆပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေဆာင္းဦးအစရဲ့ ေဟာဒီတန္ေဆာင္မုန္းလမွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ့ ဇာတိမာန္ကုိ ျပခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ အလွည့္ေရာက္ လာၿပီ၊ က်ေနာ္တုိ႔တာဝန္ျဖစ္လာၿပီ၊ က်ေနာ္တုိ႔ အသီးသီးမွာလည္း တူညီိတဲ့လုိအင္ဆႏၵေတြ ရွိေနၾကၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ဆႏၵျပည့္ဝေအာင္ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔ တကယ္တမ္းသာ လုိလုိလားလား ရွိၾက မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့အရာကုိရဖုိ႔ရာ ခုေလာက္ထိေအာင္ အခ်ိန္မ်ားစြာေစာင့္ေနဖုိ႔ ေတာင္ လုိမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ။
ဉာဏ္ဦးေမာင္
No comments:
Post a Comment